บุญมี
แท่นแก้ว. (2545). ปรัชญาตะวันตก (สมัยใหม่). กรุงเทพฯ : โอ.เอส.
พริ้นติ้ง เฮ้าส์. หน้า. 7-9
“ลักษณะสำคัญของปรัชญาตะวันตกสมัยใหม่”
นับตั้งแต่สมัยฟื้นฟูศิลปวิทยาเป็นต้นมา
โดยพยายามฟื้นฟูวิทยาการต่าง ๆ ของกรีกและโรมัน เช่นวรรณกรรม ส่งเสริมให้มนุษย์เห็นว่าเมื่อได้เกิดมาควรจะใช้ชีวิตให้คุ้มค่า ส่งเสริมให้สนใจในธรรมชาติมากขึ้น โดยมีการศึกษาในวรรณคดีกรีกและโรมัน มีการรักสวยรักงามทำให้จิตใจผ่องใส มีการค้นพบความเป็นจริงต่าง ๆ
ซึ่งมีการเคลื่อนไหวทางวิทยาศาสตร์ จึงเรียกว่าเป็น ยุคแห่งความรู้แจ้ง (Enlightenment)
ปรัชญาตะวันตกสมัยใหม่มีลักษณะสำคัญ คือ
อาศัยวิธีการทางวิทยาศาสตร์ในการศึกษาค้นคว้า
โดยได้พยายามพิจารณาว่าอะไรเป็นองค์ประกอบของปัญหา กำหนดปัญหา สังเกต ตั้งสมมติฐาน
เพื่อทำการทดลองและเก็บไว้เป็นข้อมูล
ถ้าข้อมูลที่ได้ขัดแย้งกับสมมติฐานก็แก้ไขปรับปรุงใหม่
และยึดหลักเหตุผลในการแสวงหาความรู้
โดยเชื่อว่าความรู้ที่แท้จริงเกิดจากเหตุผลโดยเฉพาะเหตุผลที่มาจากพระเป็นเจ้าประทานให้
นอกจากนั้นยังยึดการศึกษาค้นคว้าเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงโดยอิสระ เป็นการไตร่ตรองให้แน่ใจก่อนจึงจะถือได้
และคนในยุคนี้เชื่อว่าความรู้จริงเกิดได้เพราะกระบวนการความคิดที่ถูกต้อง การดำเนินชีวิตถึงแม้จะมีอุปสรรคใดๆ ก็ตาม
ก็ยังเชื่อว่าสามารถสร้างสัมพันธภาพให้เกิดขึ้นได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น